Bu seferde Samiyendeydik..

Yine bizim için bir deplasman günüydü

Samiyen deplasmanı öncesi semtimizde toplanıp akşam 6 gibi arabalarla fulyaya gidip

orucumuzu açtık..

Tezahuratlar eşliginde nefes nefese fulya yokuşunu çıkıp samiyene vardık

Tek turnikeden taraftarımız içeri alınıyordu..

30 , 40 dakika Ezilme bayılma tehlikesi yaşadıktan sonra maçın 7.dakikasında tribüne girebildik..

1:0 yenik durumdaydık..

elimizden geldigince Kartalımızı destekleme çalıştık. İlk yarı 1:0 bitti ama içimizde bir ümit

vardı..

2.yarıya iyi başladık golü bulsak maç çok degişirdi ama 2.golü yiyince içimizde pek umut kalmadı

genede destegimizi kesmedik.. 3. golden sonrada susmadık !

Beşiktaşım sen çok yaşa sesleriyle gene Kartalımızı destekledik

dakika 85 de gene Gündogdu bestesini hep beraber söyledik !

Maç bitince gene takımımızı alkışladık

Bir maç daha hüzünlü bitti ama Boynumuz bükülmedi ! çünkü ;

BİZ BEŞİKTAŞI SEVİYORUZ , BAŞARILARI DEGİL..!